تعریف طبیب در روایات ما هست و به یک ویژگی اشاره میکند که میان عمده پزشکان وجود ندارد.
امام صادق ع میفرمایند: پس طبیب عالم به بیماری و دارو میداند که بیماری از کجا نشات میگیرد. از طرف زیادی و غلبه در یکی از این چهار فطرت و طبیعت یا نقصانی که در انها به وجود میاید. و میداند کدام دارو انها را درمان کند و همچنین میداند چگونه طبیعت ناقص را زیاد کند و طبیعت زائد را بکاهد تا بدن به استقامت فطرتش برسد و هرکدام با رقیبان خود برابری کند و متعادل شود. سپس این اخلاقی که بدن بر اساس انها پایگذاری شده جزو طبیعت و جبله انسان شوند که اخلاق ادمیزاد بر انها بنا شود وبه انها معرفی شود. پس تصمیم و قاطعیت انسان از خاک و نرمی او از اب و تندی او از گرمی و درنگ و بردباری او از سردی است....
بنابراین روایت بیشتر پزشکان جهان طبیب نیستند وتعریف طبیب شامل آنها نمیشود.
زیرا کسی که طبایع را نمیشناسد، طب بلد نیست. چیزهائی یاد گرفته که ربطی به درمان و علم طب ندارد.
طبیب یعنی کسی که طبایع و روش تعدیل آنها را بلد باشد.